Modern dünya yüzyılın en büyük krizlerinden biriyle boğuşuyor. Ülke olarak sağlık, yaşam kalitesi, ekonomi alanlarında en az zararla kurtulmanın mücadelesini veriyoruz. Peki ya sonrasında? Bizi neler bekliyor? Normale dönebilecek miyiz? Döneceksek bunu nasıl başaracağız? Yoksa "hiç bir şey eskisi gibi olmayacak" mı?
Önce yöneticilerden başlayalım.
Bizi neler bekliyor? Nasıl davranmalıyız?
Çalışanlarınızın aşağıdaki gruplardan hangilerine dahil olduğunu tespit ederek, geri dönüş planlaması çıkartabilirsiniz.
Evden çalışan beyaz yakalıların bir kısmı işini özledi ve hevesle geri gelecek. Bu kişiler yöneticisinden ateş, tutku ve yönlendirme bekliyor. Onlara basit de olsa yeni bir proje, iş geliştirmeye dair yeni bir inisiyatif vermek harika bir çözüm olacak. Örneğin İK yöneticisi iseniz, işe alım uzmanı olan kişiye, işten ayrılmış çalışanların dosyalarını vererek, ayrılma nedenlerine dair bir çalışma yapmasını ve sonrasında İK politikalarının nasıl geliştirilebileceği ile ilgili fikirlerinden oluşan bir tavsiye raporu yazmasını isteyebilirsiniz.
Evden çalışan beyaz yakalıların bir kısmı evine alıştı, önceki ofis çalışmalarının artık gereksiz olduğuna inanıyor ve memnuniyetsiz şekilde geri gelecek. Bu çalışanların ofis kazanımlarına ve ofisin esasında sıkıcı olmadığına, ofiste de kendine vakit ayırabileceğine ikna edilmesi gerekiyor. Bu kişilerle yoğun iletişimde olmak, ikna edici söylemler ve ofise tekrar adapte olmasını sağlayacak bir geçiş dönemi kurgulamak gerekiyor. Mesela gün içerisinde ekstra bir-iki kez 15 dakikalık arkadaş/aile ile görüntülü konuşma molası vermek, iş yerinde sosyal gruplar oluşturmak (kitap okuma grubu, film grubu gibi) çok işe yarayabilir.
Nöbetleşe çalışan beyaz yakalı ve mavi yakalı personel yarı motive halde dönecek. Bu çalışanların ortak ihtiyacı aidiyet hissetmek olacak. Toplu motivasyon çalışmaları, konuşmaları, söz hakkı ve etki sahibi olunduğunu hissettiren çalışmalara dahil etmek oldukça işe yarar sonuçlar verecektir.
Ücretsiz izne çıkarılan personel en hassas grup olarak dönecek. Bu kişilerde aidiyet, kuruma güvenme, değer verilme duygularının yeniden tesis edilmesi gerekiyor. Bu çalışan grubuna aynı durumu paylaşmış diğer kişilerle birlikte, eşit olarak bazı yan haklar, bazı motivasyonel ödüller vermek kısa vadede çözüm olacaktır. Bunun yanı sıra yalnız bırakmamak, rutin toplantılar yapmak, kendilerini değerli hissedecekleri onlara özel, iş dışında kişisel hayatlarına yarayacak eğitimler aldırılması (nefes teknikleri, yabancı dil kursları vb) da faydalı olabilir. Yalnız özellikle dikkat edilmesi gereken nokta bu çalışanlara ilgi gösterirken aşırıya kaçılmaması ve asla bireysel çalışma yürütülmemesi olacaktır.
Ücretli izne çıkarılan personel, biraz özgüveni düşmüş, enerjisi ve motivasyonu azalmış, rahata alışmış, yazın tatil yapamayacak olmaktan ötürü memnuniyetsiz olarak dönecek. Onları aniden rutin işleyişin içine dahil etmek hem zor hem de başarısız sonuçlara yol açabilir. Burada kademeli/geçişsel bir yoğunluk programı uygulamak yerinde olur. Özgüven tazeleyici, işe adaptasyonu üst seviyeye çıkartıcı birkaç rekabet çalışmasına dahil etmek işinize yarayacaktır.
İşine devam ettirilen mavi yaka personelde değersizlik, yorulmuşluk ve adaletsizlik duygularının oluşması muhtemel. Bu çalışanlara bireysel/grupsal olarak ödül verilmesi (ek izin, ikramiye, hediye vb) kısa vadede çözüm olarak değerlendirilebilir. Uzun vadede toplu motivasyonel çalışmalar ve ödüller devam etmelidir.